Echt op de terugweg: Cuba-Bermuda

Vorige keer schreven we al dat Marit Cuba had verlaten en langs Florida zeilde. Ze zou "uitkijken voor UFO's". Het werden geen UFO's maar raketten (die niet uit elkaar spatten, met de groeten van Elon) en vliegtuigen... Marit: "Een paar dagen geleden hebben we raket lanceringen gezien. Dat was echt heel erg mooi. Je zag eerst gewoon een licht puntje. Toen zag je een hele lange staart alsof het een vallende ster was en toen ging hij zo snel dat je die crazy atmosfeer dingen ziet. Je weet wel als je zo knoeperd snel gaat. Nou heel erg mooi dus en later die avond zagen we een tweede. De dag daarna kwam dat gekke vliegtuig (US Coastal Guard) steeds over vliegen, dus vroeg Sam via de porto of ie even over ons heen wilde vliegen. Dat deed ie hoor. Erg sympathieke gast hoor."

Op weg naar Bermuda werd ook duidelijk dat dit de "hardcore-atlantic-crossing" ging worden. Wind, regen, golven en alle gevolgen van dien! Marit schreef hierover "Oké nu even over het bijzondere weer en de keukendienst. Ik heb net het 16 uurtje geserveerd en dat waren heerlijke haverkoeken die door de keuken hebben gevlogen. Ze waren wel echt lekker hoor. We hadden als lunch pasta bolognese die iedereen heel erg lekker vond. Alles vloog wel door de keuken. Ik heb ook weinig geslapen, omdat we zo scheef gingen (we kregen de tip om een tas onder ons matras te stoppen, zodat je in een kuil ligt en er niet zo snel uitrolt). Alles viel en het is gewoon heel erg zwaar. Het was wel echt mijn lievelings keukendienst tot nu toe, maar het was dus wel echt heel erg zwaar. Ik vind het wel echt jammer dat ik de wacht niet mee heb gedaan. Er waren letterlijk sommige golven die zo hard tegen de boot kwamen dat ze de brug splashde."

En ook voor het zeilen betekent het pittige weer dat er wat meer maatregelen genomen moeten worden om het werk veilig te houden. Veiligheidslijnen over het dek en aanlijnen! "Ik had in een wacht echt drie keer een tuigje aan. Eerst voor in de kluivernet (binnenkluiver inpakken), toen op de stuurhut (bezaanstagzeil inpakken) en in de mast (mars stagzeil inpakken). Ik ben niet gevallen.

Op donderdagavond 6 maart legde de Thalassa aan in St. George op Bermuda. Volgens Marit is het een prachtig eiland met "heeel blauw water". We spraken haar zaterdag (erg fijn...) en ze vertelde onder andere honderduit over een andere (Duitse) boot met scholieren die graag op de Thalassa het aankomst/carnavalsfeestje een mee wilden vieren en toen helemaal verkleed waren langsgekomen en op een gegeven moment weer van boord moesten maar dat ze toen gewoon een ONDERBROEK van hun kapitein (die daar dus gewoon van wist!) in de mast bij de Thalassa hadden gehesen! Whaaaat!? Je hoort het al, chaos op Bermuda! Verder was ze heel trots op dat ze haar laatste dollars uitgegeven had: "Ik heb in Hamilton een hele leuke trui gekocht. En ik heb echt heeeeeeeel goed gebig spend. Ik heb namelijk drie boeken gekocht...."

Verder vertelde ze nu wel heel erg op te zien tegen het thuis komen. De spagaat tussen heel graag thuis willen zijn en dit alles nooit meer te willen missen is al bijna té groot. Maar dat kunnen (zelfs) wij haar niet kwalijk nemen! Nog 1 maand, 2 dagen en een dikke 3500 zeemijl te gaan. Morgen of overmorgen vertrekt de Thalassa weer. Eerstvolgende bestemming: de Azoren!