Op naar Europa: Bermuda - Azoren

De etappe van Bermuda naar de Azoren zit erop. Maandagochtend 10 u lokale tijd kwam de Thalassa aan in de haven van Horta, Faial. Een indrukwekkend stuk van deze reis – ruim 1800 zeemijlen over open oceaan, met zon, wind, golven en heel veel teamwork. En dat teamwork, dat kreeg een bijzonder smaakvol tintje tijdens de scheepsovername. In Marit haar eigen woorden:

"Ik ben banketbakker geworden met Milan en we maken er een groot feest van. De eerste dag was high tea dag. We hebben van 12 tot 7 gebakken. En natuurlijk moeten wij ook het brood bakken. In de nacht natuurlijk. Dus dat was wel pittig. We hebben scones, brood, blueberry muffins en koekjes gebakken. Iedereen was helemaal blij. We hebben ook een heel grappig journaal. Het keukenteam is ook erg goed. We eten heerlijke lekkernijen. De tweede dag sliepen we veel eerder en we hoefden ook minder te maken. Jette kwam ons ook helpen met de afwas en een deel van de focaccia. We hebben toen ook brood gebakken. En koekjes voor de welness middag. En we hebben in de nacht elke wacht chocolade melk met koekjes gegeven. Daar werden ze heel erg blij van. De laatste nacht (nu) Hebben we lekker brood gebakken  en appeltaart gemaakt."

De reis ging niet alleen over koken, natuurlijk. Tijdens het eerste deel van de reis hadden ze te maken met een paar dagen windstilte:

"Geen wind. Echt geen briesje gewoon. Het grootzeil en de stagfok staan wel, maar ja die doen niet echt iets behalve wapperen. De motor staat wel aan, want als we door zouden zeilen zouden 19 april op de Azoren aankomen. Klinkt gezellig, maar voor mijn part komen we gewoon de 12e aan in Nederland."

Daarna kwam de wind terug, en hoe: 

"Even het weerbericht: We hebben suuupppeeeerr mooi zeilweer gehad. Het was lekker windy met een lekker zonnetje. We voeren letterlijk 8/9 knopen richting het doel. Echt lekker. De hele bemanning was ook helemaal in hun nopjes. Tijdens de scheepsovername ging het wat minder hard waaien maar het is nog steeds lekker weer. Morgen ochtend komen we aan. Joepie. We hangen lekker schuin over bakboord. Optimaal voor mij, want dan wordt ik mijn bedje in geduwd. "

Maar het was niet alleen maar relaxen onder de zon. Grenzen verleggen is aan de orde van de dag – letterlijk tot in de mast toe:

“Ik was toevallig gister nacht in de mast en ik vond het best spannend. Het voelt alsof je niet vast zit, maar dat is dus niet zo. Ik poepte wel 50 kleuren groen in mijn zeilbroek en toen werd ik nog een keer de mast in gestuurd. Niemand uit onze wacht durft de mast in de gaan. Dus ik ging wel weer. Vandaag ging ik ook weer de mast in met Alex (matroos). We gingen een neerhaler vervangen van de bovenbram. Ook spannend maar wel beter.”

En er wordt ook geleerd – bijvoorbeeld over navigeren met ouderwetse precisie:

"We hebben nu ook leren werken met het sextant. Dat is een apparaat waarmee je met allemaal berekeningen je coördinaten kan bepalen. Ik vind het echt cool… Natuurlijk bak ik er nog helemaal niks van, maar ik heb wel al een keer een hoek geschoten. Dat ging niet perfect ging, maar ik doe mijn best.”

En terwijl wij thuis ons langzaam voorbereiden op haar thuiskomst, legt Marit de laatste hand aan haar toetsen. Nog (maar) vijf te gaan, in de komende drie weken. Wat een prestatie. 

Als laatste nog een verzoek vanuit School at Sea: Aub niet eerder langskomen, ook niet “toevallig” even zwaaien als het schip al in Den Helder ligt. Waarschijnlijk zijn ze al wat dagen eerder in Nederland en dan werken ze met de groep toe naar het afscheid van School at Sea en het gigantische avontuur van de afgelopen maanden. En waar weggaan moeilijk was, zal terugkomen dat ook zijn… 

Tot de volgende!