Thuis!

En toen waren ze terug! Op 12 april legde de Thalassa aan in Den Helder. 6 maanden zeilen, koken, schoonmaken, chillen, school (veel school!), reizen, wassen, 11 uurtjes, warme lunch, 4 uurtjes, wacht-snacks en nog veeeeel meer opeens voorbij….

Maar eerst nog een korte terugblik op de laatste weken.

Vanaf de Azoren werd er vooral veel gevaren en stonden er nog twee scheepsovernames op het programma. Marit had al haar toetsen in het laatste stukje afgerond en kon dus "vrij" beginnen aan de uitdaging. Ze schreef hierover: "Ik ga voor deze scheepsovernames voor stuurman en bootsman (het werd uiteindelijk matroos en bootsman). Ik vind het best spannend, maar ja ik kan ook niet echt anders, want Sam zegt dat het moet. Ik maak er maar het beste van…".

Toen we vervolgens vroegen wat dat dan inhoudt antwoordde ze: "Bootsman tijdens de scheepsovername is eigenlijk hetzelfde als wachtleider normaal. Je stuurt mensen aan met de klusjes en als er zeil op of af moet regel jij dat. Ook het trimmen van zeilen regel je dan.  Iedereen uit de wacht is helemaal content als ik wachtleider ben en ook Maartje en Alex (zeil-crew) zijn altijd happy. Ze zeggen dat het lijkt alsof ik wel snapt hoe alles in elkaar zit. En dat is ook zo. Daarom ben ik nu ook lekker bootsman geworden"… Met het zelfvertrouwen kwam het dus wel weer goed!

Vanaf de Azoren werkte de wind niet echt mee. Veel aan de wind zeilen, soms gewoon, soms met de motor bij om toch maar voortgang te blijven maken. Er zou aan het einde ook niet veel tijd overblijven in Den Helder om "te landen". Sterker nog: uit eindelijk kwamen ze op vrijdag 11 april aan en zijn ze direct weer voor de kust voor anker gegaan om samen af te sluiten. Over de omstandigheden: " Het weer was een paar dagen geleden redelijk ruig. We moesten alle patrijspoortjes bij de ramen (een soort waterdichte klep) dicht doen, omdat we zo schuin gingen. Best een beetje spannie. We hebben helaas oosterwind dus niet heel gunstig. Op dit moment hebben we helemaal geen wind. Toen het wel zo wisselvallig was ging de motor steeds aan en uit. Ook kwamen meerdere buitjes met dikke wind vlagen. Dus dan moet je snel schakelen met zeiltjes strijken en daarna weer zetten."

Tijdens de scheepsovername in het Kanaal vertelde Marit ik ook dat het nogal druk was! Ze zei: "ik heb de bril er maar bij opgezet, want met zoveel bootjes moet je wel zorgen dat je ze niet over het hoofd ziet!".

Gelukkig draaide de wind in de laatste dagen voor de aankomst langzaam steeds gunstiger waardoor ze de laatste dag prachtig mooi het Marsdiep in konden zeilen, tot "voor de deur". Een prachtige afsluiter van een trip van in totaal 13.373zeemijlen.

Op 12 april om 11 uur kwam de Thalassa officieel aan en werd School at Sea afgesloten. Tranen van blijheid en van verdriet, maar och wat was (is!) het bijzonder.

Als afsluiter een stukje van Marit:

Hallo allemaal,

Dit halve jaar mocht van mij wel voor altijd duren. Eerlijk gezegd voelde de reis maar twee maanden. Ik heb zo onwijs geleerd over zeilen maar ook mezelf. Het gedeelte van ontwikkeling kan ik ook afstrepen. Ik heb geleerd mijn grenzen aan te geven en zelfstandig dingen te doen. Je leert ook voor elkaar zorgen, omdat met vijftig mensen samenleven niet niks is. Ik heb zo veel nieuwe mensen leren kennen die ik aan het einde van de reis mijn familie kon noemen. Nu ben ik natuurlijk blij dat ik papa en mama weer kan zien, maar als er weer een bootje langs komt stap ik met plezier weer aan boord. Maar aan alles komt natuurlijk een eind en ik ben onwijs blij dat ik dit avontuur heb kunnen beleven.

Natuurlijk wil ik mijn ouders bedanken voor mij laten gaan. En alle bemanning aan boord, omdat zonder hun de boot niet kan varen. Dan wil ik ook alle deelnemers en de docenten bedanken voor de gezelligheid en hulp.

En als laatste wil ik jullie allemaal bedanken voor het meeleven en de support!