Panama en inmiddels Cuba...

16 januari… Dat is drie weken geleden! Drie weken sinds de laatste update, is drie weken avontuur en dus heel veel te vertellen!

We beginnen in Portobelo, Panama. In verschillende groepen stond er een prachtige excursie op de SaS-ers te wachten. Marit beschreef het als volgt:

"We gingen met een enthousiaste tourguide eerst een stuk kajakken door de mangrovebossen. Daarna wandelden we door de jungle, waar we veel leerden over planten en dieren. We zagen brulapen, een luiaard en capybara’s! Toen hoorden we de zee weer dichterbij komen. We zwommen, snorkelden, tanneden en aten onze lunch. Ik ben zelfs even in slaap gevallen. We werden teruggebracht met een bootje. Het was een superleuke dag!"

Eigen reis Panama

Na drie maanden varen op de Thalassa was het tijd om het vaste land te verkennen. Acht dagen lang trok een groepje van zes leerlingen en een volwassene, die zich nergens mee mocht bemoeien behalve de veiligheid bewaken, door Panama. Met een dagbudget van $35 per persoon was de uitdaging groot. Twee dagen voor vertrek kreeg Marit te horen met wie ze zou reizen: Bente, Annabel, Danique, Valentijn en Tijn. De Lonely Planet werd erbij gepakt en plannen werden gesmeed. De eerste bestemming: Bocas del Toro, helemaal in het noorden.

Van Portobelo reisde de groep per bus naar Panama City en stapte daar op de nachtbus. Het volledige dagbudget werd opgeofferd voor de reis, maar een overnachting werd bespaard. Helaas strandde de nachtbus halverwege en duurde het uren voordat een vervangende bus werd geregeld. Uiteindelijk arriveerde de groep via een watertaxi hongerig in Bocas Town. Een betaalbaar hostel voor zeven personen vinden was de volgende uitdaging, maar ook dat lukte en toen konden ze eindelijk ontspannen.

Bocas del Toro: Caribische vibes

Bocas del Toro is een schitterende plek aan de Caribische kust, vol ongerepte natuur en unieke wildlife. Bocas Town op Isla Colón is een kleurrijk dorpje met een relaxte sfeer. De groep huurde fietsen en reed naar Playa Bluff om een duik te nemen. Ze zagen luiaards die niet zo lui waren, want, zo schreef Marit: hij klom letterlijk door drie bomen heen! Helaas gooide het weer roet in het eten en was surfen geen optie. Tijd voor een nieuw plan! Maar eerst nog even matching t-shirts scoren als aandenken.

Van de jungle naar de Pacifische kust

Het reizen in een groep pubers bracht wel wat uitdagingen met zich mee: ‘zoveel mensen, zoveel wensen’. En een “wispelturige communicatie” helpt dan ook niet. Althans, zo was onze indruk vanuit het kille Nederland. De keuze viel uiteindelijk op San Carlos, aan de Pacifische kust. Na een lange reisdag stapte de groep uit de bus met een vreemd gevoel: 'Waar zijn we beland?' Marit beschreef het als 'vreemd' en 'sketchy'. Bovendien was de zee zo vlak als een dubbeltje, waardoor surfen opnieuw in het water viel. Flexibiliteit is key bij backpacken, dus er werd snel een plan B bedacht.

El Valle de Anton: Slapen in een vulkaankrater

Het alternatieve plan bracht de groep naar El Valle de Anton, een dorpje midden in een uitgedoofde vulkaankrater, bekend als de grootste bewoonde vulkaankrater ter wereld. Hier kon je fantastisch hiken. De groep vond een goed hostel en genoot van de laatste dagen: straathonden oppikken, de markt bezoeken, smullen in een Italiaans restaurant ('je weet nooit wanneer je weer zulk lekker eten krijgt!'), en Marits favoriet: de wandeling naar de waterval. Zwemmen in de waterval was een hoogtepunt, al vond Marit het wandeltempo van haar reisgenoten wat traag in vergelijking met het ‘strafkamp tempo’ van haar ouders in de Alpen. Helaas was de vlindertuin gesloten en schoot de tijd tekort voor verdere ontdekkingen.

Terug naar de Thalassa

Op zaterdagavond was het tijd om terug te keren naar de Thalassa in Portobelo. De groep besloot als afsluiting te eten bij Francesco, die ze eerder hadden ontmoet tijdens een kajakexcursie. Overigens dachten alle groepjes er zo over en dus werd het een grote reünie. Uit het scheepslog: Het was ook leuk dat iedereen precies hetzelfde idee had qua eten. De kapitein zei namelijk dat we bij Francesco konden boeken, dus elk groepje heeft daar gegeten. Uiteindelijk was het laatste groepje pas klaar om 21 uur, want het was maar een klein restaurantje met een kleine keuken dus ruim 40 man bedienen duurde even! Het was het wachten zeker wel waard omdat het eten echt geweldig was. En daarna konden ze allemaal weer naar hun drijvende thuis. 

Op naar Cuba

Terug op de Thalassa voelde als thuiskomen. De routines werden weer opgepakt, inclusief schoolwerk. Er was een afscheidsfeest voor kok Jelle, die door iedereen enorm gemist zou worden – niet alleen vanwege zijn kookkunsten, maar ook vanwege zijn gezelligheid en kennisoverdracht aan de SAS-ers. De keuken werd nu officieel overgedragen aan de jeugd! Marit: De keuken gaat eigenlijk super goed. Sam (kapitein) en Jet (verloofde van Sam en stuurvrouw) helpen graag een handje mee en ze kunnen ook goed koken. Ik was de eerste keukendienst zonder Jelle keukenleider en het ging eigenlijk best goed. We hadden super lekkere aardappel puree gemaakt met alle aardappel resten (vier volle kratten) en overgebleven groenten. En ik heb toen ook weer vlees gegeten. Ik ben dus even geen vegetariër meer...

Op woensdagochtend 29 januari ging het anker op in de baai van Portobelo en zette de Thalassa voor het eerst koers naar het noorden. De terugtocht was begonnen! De eerste golven zorgden meteen voor zeeziekte bij vrijwel iedereen; na zoveel dagen op het land waren de zeebenen verdwenen. Marit ontdekte dat eten de beste remedie was om sterk te blijven en misselijkheid te verslaan. En zoals ze zelf schreef: 

Met een stevige noordoostelijke wind voer de Thalassa op een behoorlijke helling, waardoor de golven regelmatig over het dek rolden. Alleen in Marits hut draaide nog een ‘wasmachine’: haar patrijspoort keek door de helling onder water, waar ‘s nachts plotseling zeevonk te zien was. Ze schrijft hierover: 

"Geluksmomentje: Ik ging slapen en ik had muziek op en toen ik naar buiten keek was er zeevonk dus in mijn kleine wasmachine zag je disco."

Naast aardig wat wind en dikke golven (Marit nuanceert en doceert: Ik heb vooral binnen geleerd want buiten was gewoon niet te trekken. De golven waren soms hoger dan het net! De wind en golven viel wel mee, maar de deining was vooral gewoon groot. De golven zijn anders dan de deining hè. Je kan bijvoorbeeld aan de deining zien dat er verderop een storm is geweest…) had de Thalassa af en toe bijzonder bezoek. Tijdens de 8-12 wacht vlogen zeven fregatvogels, met een spanwijdte van twee meter, urenlang mee. Ze rustten af en toe op de verstaging, en nieuwsgierige SAS-ers kwamen één voor één naar boven om ze door de verrekijker van kapitein Sam te bewonderen. 

Inmiddels is de Thalassa aangekomen in Cienfuegos, Cuba. En aankomen betekent een feestje: "Geluksmomentje: We kwamen aan op Cuba en we mogen dan aankomst feestjes doen. Dus we mochten toen een lekker filempie kijken buiten op het dek. Vaiana 2. Echt super leuke film en ik moest helemaal denken aan thuis, omdat ze ook afscheid ging nemen enzo en ik moest wel een traantje leggen. AAHHHH nog maar twee maanden. Oké en daarvoor gingen we dus eten. De keukendienst zei linzen curry. Prima dus. Maar toen aten we opeens mosterd soep en patat en frikandel. En niet normale patat maar patatje oorlog. JAJAJAJJAJJAJJMMMMMMMMMMIEIEUIIEIE. Heel blij was ik. En tussendoor hebben we op Nederlandse muziek gedanst. Heerlijk. Dus ik was heel erg blij. Op die momenten wil ik gewoon nooit meer weg :(

In Cuba wacht weer een nieuwe eigen reis, waarin alle opgedane ervaringen en lessen uit Panama van pas zullen komen. Marit is vandaag begonnen aan de reis en is op stap met Amber, Luuk, Tjibbe, Valerie M en Lot. Docent Ties is mee als begeleider en ze hebben een doortimmerd reisplan. We zijn benieuwd naar de ervaringen en avonturen!